Οι θεραπευτές συμπεριφοράς στηρίζονται στην άποψη ότι τα ανεπιθύμητα συναισθήματα και οι συμπεριφορές πηγάζουν από συγκεκριμένους τρόπους σκέψης. Οι γνωσιακές και συμπεριφορικές παρεμβάσεις μπορούν να επιφέρουν αλλαγές στη σκέψη, στο συναίσθημα και στη συμπεριφορά (Kendall, 1991). Το κάθε άτομο αναλόγως την ηλικία που βρίσκετε και το αναπτυξιακό του στάδιο μπορεί να μάθει να αναδομεί τη σκέψη του ώστε να οδηγείται σε λιγότερο δυσλειτουργικές αντιδράσεις.
Με την σταδιακή αποδοχή της ανωτέρω θεραπείας στους εφήβους, έγινε κατανοητό πως και τα μικρότερα παιδιά, αυτά κάτω των 8 ετών μπορούν να αποκτήσουν προσβασιμότητα στις σκέψεις τους και να εκπαιδευτούν στην αναγνώριση των συναισθημάτων τους, αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε το γνωσιακό συμπεριφορικό μοντέλο παρέμβασης για τις εξής διαταραχές της παιδικής και εφηβικής ηλικίας:

• Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές (φάσμα αυτισμού, σύνδρομο Asperger) με στόχο τη διαχείριση της κοινωνικής συμπεριφοράς, της επικοινωνίας , των συναισθημάτων και οργάνωσης της σκέψης
• Ψυχωτικές Διαταραχές με στόχο την οργάνωση του ειρμού της σκέψης και του ασύνδετου λόγου.
• Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ) με στόχο τη μείωση της παρορμητικότητας, την εκπαίδευση στη συγκέντρωση και τη ρύθμιση της συμπεριφοράς
• Αγχώδεις Εκδηλώσεις (παιδικές φοβίες, επιθετικότητα, θυμός) και Συναισθηματικές Δυσκολίες με στόχο τη μείωση και αντικατάσταση των προβληματικών συμπεριφορών μέσα από εναλλακτικές σκέψεις
• Ιδεοψυχαναγκαστικές Διαταραχές
• Νοητική Ανωριμότητα και ήπιες νευροψυχολογικές διαταραχές
• Χαμηλή αυτοεκτίμηση
• Διατροφικές Διαταραχές της εφηβικής ηλικίας